Vanuit haar eigen huis begon ervaringsdeskundige Grecia met een kledingbank. Eerst gaf ze haar eigen kleding weg, later zamelde ze via familie en vrienden spullen in. Toen haar huis uitpuilde van de volle zakken kleding, besloot ze het grootschaliger aan te pakken.
Als iemand in armoede iets nodig had, wilde Grecia graag helpen. ‘Dertig jaar geleden al hielp ik mensen vanuit huis die krap zaten’, vertelt ze. ‘Ik gaf mijn eigen kleding weg bijvoorbeeld. Of bracht kleding naar de kerk, waar het weer verdeeld werd onder mensen die het nodig hadden. Daarna vroeg ik ook familie en vrienden of ze wat konden missen, omdat ik mensen kende die het hard nodig hadden. Op een gegeven moment stond mijn hele huis vol zakken kleding, dus ik wilde het liefst een eigen ruimte om een kledingbank te runnen.’
Onderdak
Grecia hielp niet alleen met kleding, maar soms zelfs met onderdak. ‘Moeders met kinderen of straatjongens die nergens heen konden, die ving ik op’, vertelt ze. ‘En zij kenden dan weer anderen die hulp nodig hadden. Soms bleef iemand een jaar, een ander weer een paar maanden. Zo heb ik een aantal jaar mensen een warm nest kunnen geven.’
Dat warme nest wilde Grecia wel aan meer mensen geven, dus ging ze op zoek naar een ruimte. ‘Maar dat was niet te betalen voor mij’, zegt ze. ‘Ik hoorde via via dat een pand in de buurt leeg zou komen. Ik probeerde te informeren of ik er antikraak in zou kunnen, maar ik kreeg nooit antwoord op mijn vragen.’
Spreekbuis
Uiteindelijk bleken er drie organisaties te komen, waaronder een afdeling van Parnassia in te komen, de stichting die mensen met psychische problemen opvangt. ‘Er ontstond grote ophef over in de buurt’, zegt Grecia. ‘Veel mensen protesteerden tegen de komst van de opvang. Ik was de enige die er juist voor was – mensen met erg uiteenlopende problematiek, zoals psychische problemen, moeten toch ook ergens wonen? Tijdens klankbordgroepen werd ik een soort spreekbuis voor die mensen.’
Het was de stichting opgevallen en uiteindelijk werd Grecia door hen benaderd. ‘Ik vertelde wat ik allemaal al deed en gaf aan dat ik wilde helpen om mensen aan verschillende activiteiten te laten deelnemen, zoals leren naaien of meubeltjes opknappen. Zo ontstond een hele fijne samenwerking tussen de instellingen in gebouw De Wende en mij. Inmiddels coördineer ik de activiteiten van de vrijwilligers en cliënten. Ondertussen mocht ik in het pand een hoek gebruiken voor mijn kledingbank. Dus sinds 2018 is er een hoekje van het pand waar ik alle kleding hang. En inmiddels ook andere spullen, tot meubels aan toe. Iedere dag zijn er bezoekers die er gratis gebruik van kunnen maken.’
Elkaar helpen
Grecia hoopt alsnog ooit een eigen ruimte te kunnen betrekken. ‘Ik heb nu een opslagplek gehuurd, omdat ik niet alle spullen meer kwijt kan’, zegt ze. ‘Dat kan ik nét betalen, uit eigen zak. Maar het zou fijn zijn als ik meer hulp krijg. Het zou geweldig zijn als ik via de gemeente een busje kan krijgen om grote spullen op te halen, bijvoorbeeld als een woning van een overleden persoon leeg moet, en die dan kan brengen naar mensen die het nodig hebben. Zo kunnen we elkaar helpen.’
Alsof het nog niet druk genoeg is, helpt Grecia ook nog mensen die hulp nodig hebben als ze op haar pad komen. ‘Ik begeleid soms mensen naar Vraagwijzer, ga mee naar afspraken als ze niet in staat zijn om alleen te gaan, of help mensen met opruimen en inrichten, soms help ik ook als tolk Spaans of Papiaments of help iemand om naar een instantie te bellen of brieven te lezen. En soms is het gewoon een kopje koffie drinken met iemand die anders eenzaam is, gewoon voor de gezelligheid.’
