Een goed gesprek over
SROI met Niels Agterberg van www.everydayheroes.com. Deze stichting legt de verbinding tussen
bedrijven met een SR-verplichting en mensen die ondersteuning nodig hebben om
een baan te vinden. Dat doen ze onder andere door sociale ondernemers te
ondersteunen die deze mensen kansen bieden om aan het werk te gaan.
In het onderstaande filmpje legt hij uit hoe dit werkt en hoe bedrijven met een SR-verplichting bij Everyday heroes certificaten kunnen kopen waarmee ze hieraan voldoen. Ben jij sociaal ondernemer en zoek je financiële ondersteuning om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te krijgen: https://www.everydayheroes.com/doe-een-aanvraag
Vraag kinderen wat ze willen worden
later als ze groot zijn en ze beginnen over hun droombaan. Vraag volwassenen
wie ze zijn en ze vertellen je wat ze doen. Dat is wat werk betekent voor
mensen. Het is meer dan arbeid in ruil voor geld. Het is een identiteit, het
zijn collega’s het is je netwerk, je vrienden, je ontmoet er je partner en je
zorgt ermee voor je gezin. Met werk voorzie je in je zelfstandigheid, je
waardigheid en ben je een voorbeeld voor je eigen kinderen.
Het niet hebben van werk betekent
automatisch dat je dromen hebt moeten laten varen, dat je geen identiteit hebt
als schilder, automonteur, boekhouder of eigen baas. Mensen zullen niet naar
jou toe komen met vragen waar alleen jij antwoord op hebt. Je zult de
dagelijkse contacten van collega’s missen en contacten leggen met anderen gaat
moeilijker. Voor het onderhoud van je
gezin ben je afhankelijk van anderen, van de staat, en er zullen genoeg
momenten zijn waarop je duidelijk gemaakt wordt dat je jouw inkomen niet
zelfstandig verdient. Hoe kunnen je kinderen tegen je op kijken, hoe kan je
zelf nog trots zijn op wat je hebt bereikt?
Werk is meer dan wat je doet en wie je
bent en toch accepteren we dat zoveel mensen in Rotterdam in deze positie zitten.
De mensen die ik de afgelopen jaren heb kunnen ondersteunen om aan een
opleiding of werk te beginnen, geven allemaal hetzelfde aan: trots! Ze zijn
vervuld van trots en zijn blij dat ze thuis kunnen komen van hun werk en hun
kinderen kunnen vertellen wat ze gedaan hebben die dag. Die kinderen zijn
sowieso al de reden van hun bestaan: al die vrouwen die mij vertellen hoe hun
kinderen VWO en gymnasium doen, bij de bank werken, opvallend vaak in het
buitenland werken (wereldburgers!) of een eigen bedrijf hebben. Ze leven via
hun kinderen, hebben alles opgegeven om te zorgen dat hun kinderen het goed
hebben. Dat ze een goede opleiding kunnen volgen, een goede baan krijgen en
kansen krijgen in het leven.
Zo belangrijk is werk dat mensen er
hun land voor verlaten, hun leven lang hard werken voor laag loon om te zorgen
dat hun kinderen het beter krijgen. Iedereen die ik spreek zegt het en iedereen
die werk heeft weet het. Het is hoog tijd dat we werk als een recht gaan
beschouwen in plaats van als een plicht: ieder mens heeft het recht om zich te
ontplooien, om zijn dromen na te streven en waardig voor zichzelf en voor zijn
gezin te zorgen. Als we werk zo benaderen, dan is het een kleine stap naar
accepteren dat werk niet altijd betaald werk hoeft te zijn. Zorgen voor een
ander, de buurt een beetje mooier en veiliger maken, zorgen dat jongeren kunnen
sporten en gezonde maaltijden koken voor de wijk: allemaal werk. Een
investering in je samenleving om hier een minimaal leefbaar loon tegenover te
stellen en een waanzinnige bezuiniging op alle controle die de overheid
doet. Wat wil jij worden later als je
groot bent?
Laten we
eens een goed gesprek voeren over SROI. Over wat? Dat bedoel ik: welke
Rotterdammer weet nou wat SROI is? We hebben het over de Social Return
on Investment. Een goede Nederlandse term is er
niet eens voor. En toch gaat het over iets wat ons allemaal aangaat. SROI, of
de SR-verplichting, gaat over de verplichting die bedrijven aangaan om wanneer
zij een opdracht van de overheid krijgen, werk te creëren in de stad voor
mensen die dat nodig hebben. Bedrijven die bijvoorbeeld een opdracht krijgen
van de stad Rotterdam, zijn verplicht om een percentage van de som van die
opdracht te gebruiken om arbeidsplaatsen te creëren of mensen op te leiden. Het
doel van de regeling is om werkgelegenheid te creëren in de stad.
Tot zo ver
klinkt het goed nietwaar: het bedrijfsleven wordt actief verantwoordelijk
gemaakt voor de werkgelegenheid in de stad. Waarom heb ik hier niet eerder van
gehoord, hoor ik u denken. U bent niet de enige: vraag het uw buurvrouw, de
bakker, de wijkagent of gewoon iemand op straat en ik denk dat niemand u kan
vertellen waar het over gaat. Het probleem is dat dit niet alleen voor u en mij
geldt: zelfs de bedrijven die de opdrachten krijgen weten niet altijd waar de
SR-verplichting over gaat en wat zij daarvoor moeten doen.
Daardoor
kan het gebeuren dat in minder dan de helft van de gevallen dat een bedrijf een
SR-verplichting heeft, hier ook aan wordt voldaan. De gemeente Rotterdam heeft
de capaciteit om 3000 fte aan banen te creëren met behulp van de
SR-verplichting. Hiervan worden er 1121 gerealiseerd, waarvan het merendeel
bestaat uit stages voor MBO leerlingen. Nou vind ik het ook heel belangrijk dat
MBO-leerlingen een relevante stage lopen, maar een stage is geen
werkgelegenheid. Rotterdammers staan te springen om werkgelegenheid. In februari
van dit jaar, voor de corona crisis dus, zaten er 35.292 mensen in de bijstand.
Daaronder bevinden zich ook gezinnen, waar kinderen in opgroeien. Post-corona
is dit aantal alleen maar gestegen. Met 3000 fte los je dat niet op, maar alle
beetjes helpen.
Alle
cijfers over de handhaving van de SROI regeling zijn na te lezen in het rapport
“Een opdracht voor de stad” uit 2019 van de Rotterdamse rekenkamer. Maar waarom
weet ik dat niet, hoor ik u nu denken. Waarom staat er over zo’n belangrijk
onderwerp, wat ons allemaal betreft, niet een paginagroot artikel in de krant?
U denkt het, ik zeg het. De realiteit is dat het gewoon een te complex
onderwerp is om een gesprek over aan te gaan. Rijnmond praat er niet over, het
AD schrijft er niet over, dus u en ik horen er niet over.
De komende tijd wil ik met u het gesprek over SROI hebben. Door te laten zien hoe hard we banen nodig hebben in de stad, door te laten zien welke successen bedrijven hiermee behalen en door te laten merken dat u en ik het belangrijk vinden. Samen kunnen we een boodschap uitzenden naar de overheid en het bedrijfsleven:: maak werk van SROI!
Mireille van den Berg, projectleider Warm Rotterdam Werkt
Het
is een jaar geleden dat Warm Rotterdam de 50-euro challenge lanceerde. Ook nu
laat Warm Rotterdam weer van zich horen. Daar is ook alle aanleiding voor. Het
wordt duidelijk dat de corona-crisis mensen die kwetsbaar zijn het hardst raakt.
Veel Rotterdammers verliezen hun baan en inkomen. Een nieuwe groep komt zelfs
in de armoede terecht. Dat betekent in het zwartste scenario: leren
rondkomen van 50 euro per week.
Armoede voor Beginners
Warm Rotterdam wil deze nieuwe groep goed voorbereiden op wat hen te wachten staat met de juiste informatie en advies. Ervaringsdeskundigen geven hiermee de boodschap af dat deze Rotterdammers er niet alleen voor staan. Zij willen om hen heen gaan staan en hun kennis en ervaringen delen. Hoe kun je het beste met oplopende schulden omgaan? Heb je recht op eten van de voedselbank? Hoe kun je je kinderen blijven geven wat ze nodig hebben? Welke hulp kun je vragen bij de gemeente? Kan ik gratis naar de tandarts?
Daarom is een aantal ervaringsdeskundigen met Warm Rotterdam de campagne ‘Armoede voor Beginners’ gestart. Zodat Rotterdammers – die door corona financieel in de problemen komen – kunnen voorkomen dat het erger wordt. In september (of eerder afhankelijk van de belangstelling) organiseren ervaringsdeskundigen een workshop voor hen. Inschrijven kan via info@warmrotterdam.nl.
In deze filmpjes vertellen Ellen, Joanna en Moenne over corona en armoede. En geven zij tips.
Het
is mooi en ontroerend de jubelende reacties op initiatieven van bewoners,
armoedeplatforms, Voedselbanken en sociaal ondernemers. Om mensen die kwetsbaar
zijn te helpen het hoofd boven water te houden. Deze initiatieven zijn van lokale
helden, sleutelfiguren in de straten, dragers van informele en formele
netwerken. Mensen en organisaties, geworteld in wijken en buurten, die zich al
sinds jaar en dag inzetten voor groepen die kwetsbaar zijn. Waardoor wijken en
steden veerkrachtig zijn of worden. Stelt u zich de situatie eens voor dat zij
er niet zijn. Dan nemen sociale en economische verschillen toe en drijven we van
elkaar af. En de corona crisis maakt de kans hierop alleen maar groter.
Floris
van Straaten (22 maart 2020 nrc) schreef het al. Als het virus zich eenmaal enigszins heeft genesteld
in een land en het grootste deel van de bevolking aan huis is gekluisterd,
manifesteren de sociale en economische verschillen zich ook in andere opzichten
weer snel. Dan blijken de rijken veel beter toegerust om zich tegen de ziekte
te beschermen dan armen. „De gevolgen van sociale ongelijkheid en
onrechtvaardigheid zullen erg zichtbaar zijn nog voor deze pandemie voorbij
is”.
Rotterdammers die op
of onder de armoedegrens leven zijn kwetsbaarder dan anderen voor de gevolgen
van deze crisis. Vanwege hun positie op de arbeidsmarkt en geldproblemen, vaak
ook nog eens in combinatie met gezondheidsproblemen. Blijven zij gezond, komen
er coulante regelingen? Waarom mag de Hema wel 50% van de huur betalen? Dit
geeft stress, veel stress. Bij Warm Rotterdam zien we dan ook dat ervaringsdeskundigen
onzichtbaarder dan ooit zijn. Dat is niet goed. Want zij kunnen ons gidsen naar
wat er nu voor hen nodig is. Maar het is stiller aan hun kant.
Jurrien mailde ons: ‘mijn vrouw heeft de griep
verschijnselen met koorts en benauwdheid. Ikzelf voel me nog redelijk maar we
hebben er beiden voor gekozen om voorlopig zoveel mogelijk thuis te blijven en
alleen naar buiten voor korte boodschappen en honden uitlaten. Omdat we beiden
in een categorie vallen die vatbaar is maken we ons best wel ongerust over wat er
komen gaat’. Ook betreurt Jurrien dat hij zijn
vrijwilligerswerk als budgetmaatje nu niet kan uitvoeren.
Ook
Ellen is even gestopt met haar facebook pagina voor Rotterdammers met schulden.
Mensen met vraagverlegenheid en schaamte wenden zich graag als eerste tot haar
in plaats van de Vraagwijzer. Ellen de eerste hulp bij ongelukken. Maar ze
heeft er nu de energie niet voor. Zij vertelde nog: ‘Vandaag
liep ik zoals iedere woensdag mijn havenloods krant. En deurwaarders nou die
doen hun werk gewoon. Envelop in de bus en dat is het. Heb hem aangesproken of
hij wel een warm gevoel heeft. Hij keek me aan en zei hoezo. Ik vroeg of deze
brief het belangrijkste is in deze tijd. Het antwoord: het is mijn werk. Ik zei
nou dan kun je het Warm keurmerk incasseren op je buik schrijven’.
En ook zij, een krachtige tante, maakt zich zorgen over wat komen gaat.
Functowicz schreef (Groene Amsterdammer 19
maart 2020 Even niet naar Ikea) over de aanpak van het corona virus. ‘Er is meer kennis nodig dan van virologen en
epidemiologen. We moeten afstappen van het model dat de wetenschap spreekt en
de politiek het op basis daarvan uitvoert. We hebben kennis uit de realiteit
nodig om te voorspellen wat het gevolg gaat zijn van de huidige maatregelen’
We zien een parallel voor de aanpak van armoede en schulden. Ervaringskennis is er voldoende. Laten we er veel moeite voor doen om achter de voordeur te komen en te luisteren. Zoals Stichting Mait nu doet. Juist nu.
Sssstttt ……. Warm Rotterdam luistert.
Dames en heren bestuurders, politici en
ambtenaren luistert u mee?
Recente reacties