Woensdag 16 december jl vond de bijeenkomst plaats van Warm Rotterdam vanuit de Buurvrouw in Schiebroek. Tijdens deze bijeenkomst blikten we terug en kijken we vooruit met de ervaringsdeskundigen, Marco Florijn en raadslid Tjalling Vonk. Wat hebben we allemaal al bereikt en wat staat ons nog allemaal te doen in 2021.
In de decembermaand is er altijd wat meer aandacht voor
mensen die het moeilijk hebben, zeker nu in 2020: het corona-jaar. Meer
aandacht voor de voedselbanken, initiatieven voor mensen die het niet breed
hebben en voor mensen die eenzaam zijn. Meestal gaat dit onder de noemer ‘goed
doel’. Mensen vinden het fijn om in de decembermaand bezig te zijn met ‘goede
doelen’.
De term ‘goed doel’ suggereert een beetje dat het geen
noodzaak is, dat het extra is en dat je het ook kan laten. Dat het vooral
vanuit een decembergedachte komt, een kerstgedachte om je beter te voelen en
het jaar goed af te sluiten. Aandacht geven aan mensen die het minder hebben is
echter geen keuze, het is een noodzaak. We leven in een stad met de hoogste
werkeloosheid van Nederland, blijkt keer op keer uit de cijfers van het CBS.
Hoe kan het goed gaan met een stad waar meer dan 10% van de beroepsbevolking
werkzoekend is (https://onderzoek010.nl/dashboard/dashboard/werk-en-inkomen) en
hoe kan het goed gaan met jou als je in die stad leeft?
Het is in ieders belang om armoede in de stad als een
keihard economisch feit te beschouwen. Je bekommeren over de mensen in de stad
die het slecht hebben zou niet alleen als iets sociaals of als ‘goed doel’ moeten
worden gezien. Die mensen die nu een uitkering ontvangen, maken net zo goed
deel uit van de stad als de bijna 90% van de beroepsbevolking die wel werkt.
Als het met hen beter gaat, vinden ze misschien werk in de zorg, het onderwijs
of één van de sectoren waar Rotterdam groot in wil zijn: logistiek, de
voedingsindustrie, de haven.
Als het met die mensen beter gaat en als die mensen aan het
werk zouden kunnen, zou dat een enorme impuls aan de Rotterdamse economie
geven, want ook die mensen moeten wonen en eten en geven geld uit aan kleding
en vrije tijd.
Als het met die mensen beter gaat en ze werk kunnen vinden
in deze sectoren, dan zouden die kunnen bloeien en groeien, zoals de stad wil.
Als het met die mensen beter gaat, dan zou dat bovendien
een enorme kostenbesparing zijn op de controle op uitkeringen. Uit een rapport
van bureau Berenschot blijkt dat een bijstandsuitkering – gemiddeld 14.000 euro
per jaar – de gemeente bijna 2900 euro in de uitvoering kost. Deze kosten zijn
vooral de kosten voor de ambtenaren die hierbij betrokken zijn (https://www.gemeente.nu/sociaal/uitvoering-bijstand-kost-bijna-2900-euro-per-uitkering/).
Kortom: als het met deze mensen beter gaat en zij ook werk
vinden in de stad, dan zou dat een economische impuls en een kostenbesparing
betekenen en dat zou beter zijn voor iedereen in de stad. Denkt u daaraan de
volgende keer dat u een oproep ziet voor een goed doel en wordt gevraagd om te
doneren voor mensen die in armoede leven: u doet het niet voor hen, maar voor u
zelf. Het is geen goed doel: het is absolute economische noodzaak dat het met
iedereen in de stad beter gaat.
Een donatie of een incidentele actie leidt niet tot duurzame verbetering. Een duurzaam doel zou zijn om meer werkgelegenheid te creëren in de stad, zodat meer mensen in de gelegenheid worden gesteld om financieel zelfredzaam te worden. Nu en in de toekomst, niet alleen in de decembermaand. Warm Rotterdam heeft zo’n duurzaam doel: zoveel mogelijk Rotterdammers vanuit de armoede weer zelfredzaam, bijvoorbeeld door hun schulden te verminderen met het keurmerk ‘Warm incasseren’ en met het project ‘Passend werk’: waarin we sociale ondernemers die mensen scholen om weer aan het werk te gaan, duurzaam koppelen aan bedrijven. Bij Warm Rotterdam werken we aan het wegnemen van de oorzaken van armoede.
De Afrikaanderwijk Coöperatie brengt betaalde opdrachten en werkgelegenheid naar de Afrikaanderwijk en Vreewijk. Dit zijn twee buurten in Rotterdam waar veel sprake is van armoede en mensen vaak geïsoleerd leven omdat ze de taal niet spreken en niet deelnemen aan het maatschappelijk leven. Door de activiteiten van de Afrikaanderwijk Coöperatie leren mensen de taal beter spreken en ontwikkelen ze zichzelf maatschappelijk en professioneel.
Ondanks het feit dat de
Afrikaanderwijk Coöperatie werkgelegenheid creëert voor Rotterdammers die zelf
moeilijk aan een baan kunnen komen, voeren zij nu nog geen compensatieorders in
het kader van SROI uit. Daar is wel ruimte voor: de Afrikaanderwijk Coöperatie
is een sociale onderneming en biedt mensen de kans om aan de slag te gaan en
uit de bijstand te komen.
Een tot op heden onontdekte
mogelijkheid voor bedrijven met een SR-verplichting: door opdrachtgever te
worden voor de Afrikaanderwijk Cooperatie kan je hieraan voldoen.
Recente reacties